จริง, จริง ๆ หมายถึง [จิง] ว. แน่ เช่น ทําจริง ชอบจริง ๆ; แท้, ไม่ปลอม, เช่น ของจริงไม่ใช่ของเทียม; เป็นอย่างนั้นแน่แท้ ไม่กลับเป็นอย่างอื่น เช่น ข้อนี้เป็นความจริง,ไม่เท็จ, ไม่โกหก, ไม่หลอกลวง, เช่น เรื่องจริง พูดจริง, เป็นไปตามนั้นเช่น ความฝันกลายเป็นความจริง.
ว. แน่แท้ เช่น เชื่อถืออย่างจริงจัง, ไม่เป็นการเล่น เช่น ทํางานอย่างจริงจัง.
ว. บริสุทธิ์ใจ, สุจริตใจ.
สัน. ใช้แสดงความยืนยันข้อความที่กล่าวมาแล้วข้างหน้าและแสดงว่ามีข้อความขัดแย้งตามมาข้างหลัง.
สัน. ใช้แสดงความยืนยันข้อความที่กล่าวมาแล้วข้างหน้าและแสดงว่ามีข้อความขัดแย้งตามมาข้างหลัง.
[จะหฺริด] น. ความประพฤติ, กิริยาหรืออาการ, เช่น พุทธจริต เสียจริตวิกลจริต, บางทีใช้ในทางไม่ดี เช่น ดัดจริต มีจริต, จริตจะก้าน ก็ว่า. (ป.).
[จะริมะ-] ว. สุดท้าย เช่น จริมจิต ว่า จิตดวงสุดท้าย. (ป.).
[จะริยะ-] น. ความประพฤติ, กิริยาที่ควรประพฤติ, ใช้ในคำสมาสเช่น จริยศึกษา. (ป.).